เวลาผ่าน พ้นไป ไม่หวนกลับ
ตะวันลับ ดับไป ให้โหยหา
ชีวิตพลัน สั้นลงไป ในเวลา
อีกไม่ช้า เวลาครบ จบทุกคน
จงเคร่งครัด ตัดสินใจ ในวันนี้
ว่าจะมี ความสุข ในทุกหน
จะมีทุกข์ หรือสุขไซร้ คือใจตน
เราสิคน กำหนด กฎขึ้นมา
บางคนต้อง มีเงิน สรรเสริญหนัก
บางคนต้อง มีคนรัก เป็นนักหนา
บางคนต้อง มีบ้าน ปานราชา
บางคนต้อง มียศฐา บารมี
หากไม่พบ ครบคาด ที่มาดหมาย
ที่หวังไว้ ยังไม่ได้ ในวิถี
ยังไม่ครบ เงื่อนไข ในชีวี
ไม่อาจมี ความสุข ต้องทุกข์ทน
ไม่ผิดหรอก ที่ตั้งฝัน ให้มันสูง
เพื่อจะจูง ใจเลิศ ให้เกิดผล
แต่อย่ายอม ให้ฝันบัง พรางใจตน
ตามฝันจน ลืมสุข ทุกข์ระทม
มันจะดี กว่าไหม ในวันนี้
หากชีวี ไร้ทุกข์ แสนสุขสม
ตามฝันด้วย ใจสนุก สุขบรม
หัดชื่นชม ความงดงาม ตามมรรคา
ตื่นขึ้นมา พร้อมสรรพ กับความคิด
ว่าชีวิต คือรางวัล ที่สรรหา
คนที่รัก คือสวรรค์ ประทานมา
ไม่อาจหา สิ่งใดเทียบ มาเปรียบปาน
จงอย่าเสีย เวลา แม้สักนิด
เพราะชีวิต อยู่ในวัฏ ฏะสงสาร
แม้เวลา ของเราไซร้ ใช่อยู่นาน
เกินคาดการณ์ เวลาพราก ต้องจากไป
ปฏิบัติ ต่อคน ที่ตนรัก
เหมือนว่าจัก ต้องจากกัน ในวันไหน
ทุกเวลา ทุกนาที อยู่ที่ใด
จงรักษา หัวใจ ใครคนนั้น
จะดูแล พ่อแม่ ที่แก่เฒ่า
จะชื่นชม ลูกเต้า ที่เฝ้าฝัน
จะรักคู่ ชู้ชื่น ทุกคืนวัน
จะแบ่งปัน ความสุข ให้ทุกคน
เพราะชีวิต เรานั้น มันสั้นนัก
อย่าช้าชัก ตัดสินใจ ให้เกิดผล
จะไม่ขอ เสียเวลา มาทุกข์ทน
ทำใจตน ให้สุขล้น จนนิพพาน